ΟΤΑΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Όταν χαμογελάς τον ουρανό

Ξέρεις μου λες

η ζωή, 

είναι κάτι σαν λουλούδι

την νύχτα,

μέσα σ ένα μικρο κήπο

εκεί που οι αισθήσεις 

δεν χαμογελάνε, 

εκεί που τα όνειρα 

δεν μιλάνε, 

εκεί που το αύριο 

είναι φυλακισμένο 

πιότερο από το σήμερα.

Αποφασισμένο ν αντέξει 

ναι εκεί μέσα που σκορπάς 

την ζωή σου χορεύοντας

σαν μπαλαρίνα, 

σκορπώντας τις νότες

με χαμόγελα 

και τις αισθήσεις 

στα μάτια των άλλων,

αυτών που μπορούν 

να σε δούνε, 

εκεί μέσα κρυμμένη. 

Κάτω από αυτά που θέλεις

κάτω από αυτά που μπορείς,

κάτω από ένα ολόκληρο κόσμο 

που σ αγκαλιάζει το κορμί, 

όταν ιδρωμένη χαμογελάς

προ στον ουρανό. 

Όταν τον κοιτάς που σε κοιτάζει, 

εκεί που μπορείς ν αγναντεύεις 

πατώντας πάνω στα σύννεφα 

μόνη σου... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΦΩΤΟ ΕΛΛΕΝ