ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

Οι δρόμοι της πανσελήνου

7/7/2017 

Ξύπνια είσαι μες τα όνειρα 

όχι στην πραγματικότητα, 

εσύ κοιμάσαι στα σκοτάδια 

και στα ατελείωτα τα βράδια, 

αυτά που ορίζουν την μοναξιά.

Περνάς  δίπλα στα όνειρα σου 

λες είμαι ξύπνια στα καλά σου,

μα είσαι μόνη, 

σαν λουλούδι που γερνά.

Κάνεις ταξίδια στο μυαλό σου, 

μαλώνεις με το όνειρο σου 

και πας μ ανέμους, στου Αιγαίου

όλα τα νησιά. 

Πλέκεις το μπλε χρώμα 

των κυμάτων,

με το γαλάζιο του ουρανού 

και στέλνεις λάμψη,  σ όλα 

τα ερωτευμένα τα παιδιά. 

Αυτά  που ζουν στα λευκά τα σπίτια, 

με τις αυλές 

και τα όμορφα  τα κορίτσια,

που κάνουν όνειρα  

μ άρωμα  απ άσπρα γιασεμιά. 

Με τις χρυσές αχτίδες τα καλοκαίρια

βόλτες θα κάνω στου Αιγαίου τ αστέρια,

να μάθω απ εσένα τι είναι ωραίο

τελικά.

Αφήνεις ξέπλεκα τα μαλλιά σου

τρελή μάγισσα,

 στα όνειρα σου και την αλήθεια 

 εκεί δίπλα αφήνεις να περνά, 

 στα στενά σοκάκια σε κάτι δρόμους 

που κρύβουν χιλιάδες έρωτες παρανόμους ,

κάθε απόγευμα στου φεγγαριού 

την μοναξιά .

Έτσι βλέπω στα φεγγάρια 

της θάλασσας τα παλληκάρια,

 να έχουν παρθένες νεράιδες

 αγκαλιά στα χέρια  μαγικά.

 Να περνούν από τις αυλές

 τις νύχτες, με τις ξαστεριές

σαν να ταν προφήτες, 

με όμορφα ψέμματα οι αργύτες,

σε δρόμους που οδηγούν σε πανσελήνους

 και στις θάλασσας τις χρυσές ερήμους,

 μέσα σε θίνες του ουρανού 

  σε λημέρια ερωτικά.

 Είναι οι μουσικές αυτά τα βράδια,

 που αφήνουν στα όνειρα σημάδια,

 αυτά τα όνειρα που δεν βλέπεις

 εσύ καλά.  

Έτσι ξυπνάς στο όνειρο σου,

 όταν φιλάς τον άνθρωπό σου 

και χάνεις, την πραγματικότητα

 ξανά. 

Είναι του καλοκαιριού τα χάδια, 

 τα ποιο όμορφα τα βράδια,

 όταν έχεις τους δρόμους της πανσελήνου

 αγκαλιά  ...
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΕΜΜ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ