ΜΑΝΗ

Μάνη 

25/8/2017

Νιώσε  με, 

στον Οίτυλο εκεί ψηλά

στην Σπηλαιώτισα την Παναγιά,

η πέτρα σπάει τις αχτίδες

ενός ήλιου φονιά

έλα χάιδεψε με

στην ποιο ζεστή μου

αγκαλιά, 

βρες την ψυχή μου που πονά.  

Τρέξε στ όνειρα, 

από φονιάδες μακρυά 

δώσε στα πάθη μου φωτιά. 

Βγες στο Αιγαίο πάλεψε 

μες σε πελάγη και στοές, 

μέσα σε λίμνες μαγικές.

Τώρα οι καρδιές χορεύουν 

σε μοναστήρια και σπηλιές,

ήχους μοναχικούς μην κλαις.

Μόνο πάλεψε, 

σαν τους Μανιάτες οπλαρχηγούς 

σαν τους πειρατές της Μάνης

τους φοβερούς.

Τώρα έκλεισε, 

ένας κύκλος που περνά 

μαζί μ ένα περιστέρι 

έλα κι εσύ κοντά,  

εκεί στης πόλης τους ρυθμούς, 

μες του Βοσπόρου τους παλμούς. 

Χαμογέλασε σου έδωσε όλα η ζωή 

είδες την  μία αλήθεια μοναχή 

κι έχεις πάλι αγκαλιά, 

την αγάπη σου και μια εκκλησιά. 

Νιώσε με, 

στον Οίτυλο εκεί ψηλά 

στην Σπηλαιώτισα την Παναγιά,

η πέτρα σπάει τις αχτίδες

ενός ήλιου φονιά... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ