ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Οι άνεμοι του έρωτα 

10/11/2017

Περίμενες με τους ανέμους 

σε κάτι γωνιές,

θυμώσουν όταν ήσουν παιδί 

περίμενες κάτι μαγικά κοχύλια,

στης γης τα όμορφα μυστήρια 

του έρωτα την επιστροφή. 

Έλαμπες από ευτυχία  

και δεν μιλούσες από απορία

αν θα ξανασυμβεί,

όλο ρωτούσες τους ανέμους

 τους περαστικούς τους ξένους 

με συντριβή.

Είχες τον έρωτα μαζί σου

μα ήταν το άγνωστο  παιδί σου

που δεν κοιτάς, 

καθώς φοβόσουν μην μείνεις μόνη

 και δεν αντέχεις την συγνώμη

 του ουρανού κι όλο τον ψάχνεις

και ρωτάς . 

Αυτός πασπάλιζε με ζάχαρη

την ψυχή σου,

τα όνειρα και την ζωή σου 

μην ξεχασθείς,

γιατί ο έρωτας περνάει 

κι εσύ φοβόσουν μην είναι

πίσω απ το φεγγάρι

μην δεν τον δεις .

Όλο ρωτούσες τους διαβάτες 

τους αγγέλους και τους  σατράπες 

μιας στιγμής, 

αυτοί γελούσαν και σου λέγαν

είσαι  μικρούλα μην φοβάσαι 

την συνταγή. 

Είναι η σούπα σου ακόμη άδεια 

με τα κοχύλια σου τα μαύρα

και τις φωνές, 

έχεις να δεις πολλά καράβια 

πολλές εκπλήξεις και ναυάγια 

μες τα νερά,

σ αχαρτογράφητους μπελάδες

με άντρες γελοίους μασκαράδες 

θα πορευθείς 

και θα φωνάζεις κάποια μέρα, 

φθάνει δεν θέλω πάρα πέρα 

ερωτικούς δεσμούς,

θα έχεις χορτάσει  στη ζωή σου

θα έχεις γεμίσει την ψυχή σου

από έρωτα λόγια κι οδυρμούς.

Λοιπόν να χαίρεσαι το τώρα 

να μην ακούς πολύ την ώρα 

κι  αλαλαγμούς, 

δεν είναι τα λόγια τα σημάδια 

που ακολουθούν όλα τα βράδια

του πάθους  τους κεραυνούς,

μόνο η σκέψη το κορμί σου 

τα όνειρα για την ζωή σου 

πρέπει να ακούς... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΟΥΛΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ