ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΑΓΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

ΞΕΧΑΣΜΈΝΟΣ ΣΕ ΜΑΓΙΚΆ ΜΟΝΟΠΆΤΙΑ

3/2/2017

Σε κάτι 

μαγικά μονοπάτια

ξεχασμένος, 

κάθε αυγή να σβήνει 

και κάθε δύση να φουντώνει  

πιο  πολύ το όνειρο.

Είναι που είσαι τόσο απλή

γεμίζει τις ανατολές 

η ομορφιά σου,

σαν να βγαίνεις το πρωί 

εσύ και η ψυχή γυμνή, 

όχι όμως το σώμα σου

μα μόνο η καρδιά σου. 

Σήμερα δεν θα βλέπω 

την μέρα λαμπερή, 

μα μόνο κάτι σκιές

που ανάμεσα τους 

θα προσπαθώ να σ αγγίξω,

με λέξεις όνειρα 

και συναισθήματα ένα κορμί, 

θα ήταν για εμένα μια τιμή 

απέναντι αν τι για ήλιο, 

εσένα να αντικρίσω. 

Χάνει τα λόγια του 

μ εσένα ο ποιητής, 

γίνεται άγγελος κι διάβολος

μαζί χαμένος,   

σε κάτι 

μαγικά μονοπάτια  

ξεχασμένος. 

Κάθε αυγή να σβήνει

και κάθε δύση να φουντώνει

πιο πολύ το όνειρο...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ