Η ΑΓΑΠΗ

Η ΑΓΑΠΗ

1/10/2017

Η ζωή των άλλων 

μας αφήνει αδιάφορους

κάτω χαμηλά, 

εκεί που τελειώνει η κόλαση.

Η δική μας ζωή

ευτυχισμένους πάνω ψηλά, 

εκεί που ξεκινά

 ο παράδεισος.

Τα λόγια σου με κάνουν 

να ξεφεύγω, 

από τις δύσκολες ώρες 

και τις στιγμές,

όταν ξεκινά μια υπέροχη 

Κυριακή.

Δεν είναι υποχρέωση

η αγάπη,

ούτε η αξιοπρέπεια 

που αισθάνομαι δίπλα σου.

Όταν δυο ψυχές ενώνονται

γίνονται αθάνατες ευτυχισμένες

μέσα από χαρές και προβλήματα, 

η αγάπη είναι άπλα προσφορά ψυχής. 

Όχι κέρδος είναι θυσία

όχι προστασία,

είναι πάθος πόθος κι αμαρτία 

κι όχι μόνο ευλογία,

είναι η δύναμη που δίνουμε

στον σύντροφο μας μ ένα φιλί 

για το χαμόγελο του 

που μας σκορπά την ψυχή

στον μεθυσμένο ουρανό

που είναι μόνο δικός μας.

Η αγάπη απλά 

είναι μόνο αγάπη... 
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΕΣΥ

ΕΣΥ

30/9/2017

Οι αναμνήσεις

είναι σαν μια κόκκινη 

μπουκαμβίλια,

δεν αλλάζει ποτέ χρώμα.

Μόνο αφήνει πίσω της 

μια σκάλα

που επιτρέπει στον παράδεισο

να κατεβαίνει στην γη.

Αγνό κι αθώο

σαν λευκό γιασεμί

και να ζει ο έρωτας

 πάλι και πάλι, 

κρυμμένος πίσω 

από ένα χρυσό ήλιο,

 στον γαλάζιο  ουρανό.

Μπήκα σ ένα κόσμο αγάπης

 πολύ ιδιαίτερο, 

εξαιρετικές επιδόσεις ζωής

εξαιρετικές σκέψεις κι όνειρα.

Είναι η ηρεμία της γαλήνης 

το απόλυτο της φύσης, 

η έξοδος του ανθρώπου

σ ένα στοιχείο που ορίζει 

το παρόν,στο παρελθόν 

και στην αιωνιότητα. 

Στίγμα η ανάσα, 

στίγμα η χαρά της ζωής,

αυτό το χάρισμα

που  απολαμβάνουμε, 

μέσα σε σκοτάδια 

και σε φως,
σαν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
 στα χέρια σου
όταν εγώ γίνομε εσύ...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΦΡΟΣΩ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΑΚΗ

ΒΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΚΕΡΑΥΝΟΙ

Βροχές και κεραυνοί

29/9/2017

Βροχές και κεραυνοί,

ο κύκλος αλλάζει παραστάσεις

τα χρόνια αλλάζουν εικόνες, 

το παρελθόν γραμμένο

δεν σιωπά.

Πονά και μιλά,

για προδομένες πατρίδες 

αφημένοι πατριώτες 

κι όσο να τρέξεις 

όταν συναντηθείς  

με άδειες ελπίδες,

με ξεχασμένες φωνές 

δεν μπορείς να κοιμηθείς.  

Μόνο τρομάζεις, 

μες στα πανηγύρια που έστησαν 

και πήραν άδεια να τα χαρούν 

σε γιομάτα τραπέζια, 

με φαγητά και στολίδια

και με άδειες καρδιές

που γελούν, μας γελούν. 

Ελάτε χορέψετε στα καρναβάλια

και στα πανηγύρια, 

σηκώστε εικόνες ψηλά 

να σας δουν,

η πατρίδα δεν σκύβει 

με τα λάβαρα γιομάτα 

από τιμής ιστορία 

κι ας  την ξέχασαν,

ας την πρόδωσαν 

αυτοί που ζουν, μα δεν ζουν... 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΑΔΙΚΙΑ

Αδικία

28/9/2017

Ξέρεις ότι αν φτάσεις στο νησί 

εκεί που ζούνε οι φτωχοί

οι απελπισμένοι,

εκεί που λένε στις ψυχές

εσείς που δεν είσαστε καλές

είσαστε εξοργισμένοι. 

Όταν η καρδιά σου θα χτυπά 

σ΄ ορίζοντες που μόνο κυλά

 η αδικία,  

όταν ξεπουλιούνται τα κορμιά 

σαν να μην έχουνε καρδιά  

ούτε ουσία.  

Να σας μιλήσω για δάκρυα 

για μάτια αθώα παιδικά

 και για τον τρόμο, 

να πάμε όλοι μας στη γη 

να μας φωνάξουν οι φτωχοί

 ξέρετε από πόνο.

 Δεν είναι μόνο τα κορμιά 

δεν είναι μόνο τα λεφτά 

και η συμπόνια, 

είναι η ελευθερία αυτή 

που κάνει τον άνθρωπο να αντέχει

 την καταφρόνια. 

Τι  κι αν ταξιδεύουμε μαζί

 δίπλα εμείς εσείς αυτοί 

και κάποιοι άλλοι, 

όλοι έχουμε σκεφτεί 

ότι είναι άδικη η ζωή

μια παραζάλη. 

Ένας νεκρός κι ένα παιδί

ένας γέρος,

μια μάνα που αιμορραγεί 

που ξεπουλά τα σωθικά της,

τόσο φθηνά όσο για  αυτά  

όταν χάνει τα λογικά της.

Εδώ στην έρημη

αυλή του κόσμου, 

είναι το ίδιο η αφορμή

είναι η κόλαση επί γης,

είναι ένα τέλος μαύρο 

φως μου. 

Είναι τα ψέματα φτηνά 

κι η υποκρισία, 

όταν σκοτώνεις δηλαδή

και λες  στον καθρέφτη

ότι η αφορμή,  

είναι ότι φταίει η αδικία... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ

ΜΗΝ ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ

Μην με ξυπνήσεις

Ίσως τα άγνωστα φιλιά 

ίσως τα άστατα μαλλιά

και του πόθου η ψυχή σου, 

να με κοιτάει μακρυά 

να μ αγγίζει την καρδιά 

στου Σεπτέμβρη τη θύμηση σου. 

Μπορεί το καλοκαίρι κι η καρδιά

να μας αγγίζουν απαλά

την ξέγνοιαστη ζωή μας, 

μα σε κοιτώ και με κοιτάς 

μια βόλτα που όπου θες με πας

στα αστέρια της ψυχής μας.

Μπορεί και να σαι όμορφη πολύ

σαν μια γοργόνα που ποθεί, 

η σαν μια ντίβα στην σκηνή

που με κολάζει.

Μα τώρα, 

σαν του Σεπτέμβρη τις βροχές,

θέλω έρωτες κι ατέλειωτες στιγμές, 

να φιλώ την πλάτη σου απαλά,

να παίρνω από τα χείλια 

κόκκινα φιλιά, 

να τα σκορπώ σαν τα πουλιά, 

πάνω στο λευκό σου δέρμα

και να ρίγα η αναπνοή

και να σε καίει η πνοή,

στον λαιμό σου παραμυθένιο ψέμα.

Αλήθεια ποσό σε ποθώ 

ίσως και να μην σε αγαπώ

μόνο απλά να σε θέλω,

όπως εκείνη την ζωή

που δεν την έζησε η ψυχή

την άγνωστη ακόμα.

Πόσο μπορείς να μ αγαπάς 

κι από έρωτα να πετάς 

μες στην καρδιά μου, 

πόσα ασημένια μυστικά 

του έρωτα βέλη κρυφά, 

να με σημαδεύουν

έρωτα μου.

Σκιρτήματα μες στο μυαλό

τσιμπήματα που αγαπώ

και αναμνήσεις,

όταν στα χέρια σε κρατώ 

Όταν το κορμί σου κατακτώ

ξεχνάω τις ψευδαισθήσεις, 

το νιώθεις ποσό σ αγαπώ

ποτέ μην με ξυπνήσεις...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ

ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΑΝ

Αναρωτιέσαι αν

26/9/2017

Τα μάτια σου χαμένα 

μέσ σε σκιές παρθένα, 

οι σκέψεις το κορμί σου 

 βιάζουν την ψυχή.

Αγγίζω χίλιους λόγους 

αγνώστους παράνομους 

 προσπαθώ να σ' βρω, 

στην άλλη σου  ζωή.

Εσύ αλλού κοιτάζεις 

κρυφά αναστενάζεις 

 αναρωτιέσαι πάντα,

αν η αγάπη ήταν ψεύτικη 

η αληθινή.

Αγγίζω το κορμί σου 

φιλάω την ψυχή σου,

μπροστά στα γόνατα σου

χάνω το μυαλό. 

Εσύ αναρωτιέσαι ψέμματα 

η αλήθεια, 

η μια κακιά συνήθεια 

το πόσο σ αγαπώ...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Προσμονή

24/9/2017

Μπορεί να ερχόσουν 

και στο τέλος το Αιώνα,  

για να μου πεις 

πόσο πολύ με αγαπάς.

Μπορεί τα λόγια 

τα όνειρα υποσχέσεις, 

τα χάδια 0 έρωτας

να ‘τανε χαμένα,

 σ’ αυτά τα χρόνια 

τα πικρά της προσμονής
η της κρυφής χαράς.

Εσύ να ερχόσουν 

στο τέλος του αιώνα, 

για να μου πεις 

πόσο πολύ με αγαπάς.

Αν είναι δυνατόν

δε σε πιστεύω, 

τόσο πολύ 

άργησες να με βρεις.

Έρωτα μου λες, 

ότι σε πρόφτασα 

και τώρα πια σε θέλω,

όταν εγώ να είμαι έτοιμος,

να φύγω το ταξίδι επιστροφής.

Μπορεί να ερχόσουν 

και στο τέλος του αιώνα, 

για να μου πεις 

πόσο πολύ με αγαπάς...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΛΙΛΥ

ΕΚΕΙ

Εκεί 

20/9/2017

Αν θύμωσες  η αν με λατρεύεις  

αν μες τα μάτια μου γυρεύεις

αληθινά, 

την γη τ άστρα το φεγγάρι 

κοντά μου να ρθεις και πάλι 

στα μυστικά.

Εγώ σου λέω άλλα ψάχνω 

την αγάπη να ναι ένας βράχος

μια ζωή, 

που να γεμίζει πεταλούδες

πρίγκιπες 

κι όχι κλόουν αλεπούδες 

πικρές στιγμές. 

Η νύχτα με τα αστέρια 

βγάζει καθρέφτες 

άσπρα περιστέρια

μήνυμα στον ουρανό,

που βλέπουν όλη την αλήθεια

αυτοί που πετάνε όχι από συνήθεια

μα από φωτιά.

Που έχουν τόλμη και φροντίδα

που έχουν αγάπη  κι ελπίδα

πάθη στη καρδιά,

αγκαλιάζονται εκεί στα κάστρα 

και σκεπάζονται με σύννεφα 

και άστρα ερωτικά.

Τότε που οι ζέστες

της καρδιάς μας 

φέρνουν  στα σπλάχνα   μας

εκρήξεις

πόθους φιλιά.

Εκεί που τραγουδούν οι αγγέλοι

εκεί που το σώμα γίνεται μέλι

ερωτικός σεισμός,

κολλάει η ψυχή στην ηδονή μας,

κολλάει κι όλο το κορμί μας

μες σ ένα σπασμό.

Εκεί σπάει ο κόσμος όλος

και γίνεται ο ουρανός

ένας θόλος μια αγκαλιά 

που μας περνάει απ τα ουράνια

σ άλλους κόσμους με στεφάνια 

δάφνης σεμνά. 

Εκεί,

που  μένουν οι καρδιές μας

και τραγουδάνε οι άψυχες μας

ερωτικά... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΩΤΑ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

ΑΓΓΙΞΤΕ Μ ΑΓΑΠΗ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Αγγίξτε μ αγάπη ένα χαμόγελο
19/9/2017 

Δως μου την δύναμη ν απλώσω

τα φτερά μου,

πάνω από χώρες που σκοτώνονται παιδιά 

κι ας γίνω άνθρωπος ,προφήτης η  Ιούδας  

ή ένας άγγελος που δίπλα τους πετά. 

Δως μου την δύναμη να πάρω 

αυτά τα δάκρυα,

με λέξεις αγάπης απ τα φοβισμένα 

μάτια που πονούν, 

 καθώς οι ψυχές που έγιναν 

από  πολέμους κομμάτια, 

το αίμα άδικα στις αλάνες 

της κόλασης σκορπούν. 

Γκρέμια  σκόνη φωνές της κόλασης 

που την αδικία φτύνουν, 

πάνω σε παιδικά χαμόγελα αθώες ψυχές, 

τις βιάζουν την ανθρωπιά ξεντύνουν 

σ ένα αιώνα  πολιτισμού, 

σκορπούν το μίσος χωρίς αναστολές,

για την εξουσία το χρήμα την αδικία  

πόλεμο και καταστροφές.

Δως μου την δύναμη ν απλώσω

 τα φτερά μου,

πάνω από χώρες που σκοτώνονται παιδιά 

κι ας γίνω άνθρωπος, προφήτης  Ιούδας  

η ένας άγγελος που δίπλα τους πετά. 

Αγγίξτε, 

αφήστε το μίσος 

και αγγίξτε μ αγάπη, ένα χαμόγελο 

σ ένα πρόσωπο αθώο παιδικό... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΕΙΣΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Είσαι ο Άγγελος του κόσμου

17/9/2017

Είσαι ο Άγγελος 

του κόσμου   

είσαι ο Θεός ,

όχι ο εχθρός μου

είσαι τ αστέρια  

κι ο ουρανός μου, 

δίπλα σου 

είδα το μάτι του θανάτου 

να μας κοιτά να προσπερνά. 

Είσαι οι λέξεις που περνάνε 

η καλημέρα,  

τα ασημένια τα χαμόγελα

οι ελπίδες,

τα φτερά του  ονείρου

τα χρυσά. 

Δίπλα σε στήθη πονεμένα   

δίπλα σε μια αγκαλιά 

όταν μας κοιτά 

είσαι η  Παναγιά.  

Είσαι το φως και μια ελπίδα  

από τότε που σ είδα

χαμογελώ, 

όταν η ψυχή σου

δίπλα μου χαμογελά...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΦΩΤΟ ΕΥΑ

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ

Αλήθειες και ψέμματα

15/9/2017

Τα μάτια σου 

έχουν σκέψεις 

που πονάνε, 

μπορεί και θλίψη

γιατί τις αλήθειες 

αγαπάνε, 

 λάμπουν με πόθο 

μέσα τους βαθιά. 

Μπορεί κι ο πόνος 

που τα αγγίζει, 

σαν μοναξιά

να τα γυρίζει, 

να τα θυμίζει,

κάτι όνειρα παλιά. 

Μπορεί κι οι μέρες

που περνάνε, 

μέσα σου να λαχταράς 

να σε πονάνε, 

για κάποια αλόγιστα

ψέμματα, 

από τα χρόνια 

τα παιδικά. 

Κάποιες μικρές σου

αναμνήσεις, 

κάποια σκιρτήματα 

της φύσης

κι ένα πάθος 

που ανεμίζει τα μαλλιά. 

Τα μάτια σου 

έχουν σκέψεις

που πονάνε, 

μπορεί και θλίψη

γιατί τις αλήθειες 

αγαπάνε, 

 λάμπουν με πόθο 

μέσα τους βαθιά ...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΤΖΟΙ