ΑΠΌ ΤΗΝ ΔΎΣΗ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΉ

ΑΠΌ ΤΗΝ ΔΎΣΗ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΉ

31/1/2017

Στις αυλές της γειτονιάς μου 

στην Ευρώπη η καρδιά μου, 

μα και λίγο στην Ανατολή.

Σμίξανε τα σωθικά μου 

από εκεί που η μεριά μου 

αναπνέει  με την καρδιά μου 

με του Βοσπόρου ένα φιλί.

Πότε πετάει στο Θησείο, 

στο εύχαρις και στο μουσείο 

στην αρχαία Ακρόπολη 

το μνημείο μια ζωής,

που κοιτάζει την πιάτσα Ισπανία

 και την Ρώμη που είναι η λάγνα,

  ω τι μάταια σχέδια πλάνα,

 με τους αγγέλους στην Φοντάνα

 και το Κολοσσαίο  που κοιμάται

 με τα αρχαία και τα νέα 

στου Βατικανού τα ωραία,

 που μιλάνε για το Παρίσι 

 και το Λούβρο που φυλάει 

τα μίση, 

τις παλιές τις κατακτήσεις

 τις απίστευτες αναμνήσεις  

τι εποχές...

 Όλα αυτά στην

γειτονιά μου η Αγία Σοφία 

 ο Άγιος Πέτρος 

και η Παναγία των Παρισίων

 είναι ένα μεγάλο 

της γης πολιτισμού μουσείο. 

Με μια Ακρόπολη στο κέντρο

 που  μας έχει όλους αγκαλιά 

στην απόμερη μου γειτονιά.

Στης Μονμάρτης τα σοκάκια 

και στης πλάκας τα στενάκια  

αναπνέω τις στιγμές 

της ρωμαϊκής ψυχής,

 που έμεινε εκεί στης πόλης

 τα ατελείωτα τα κάστρα, 

με τους βυζαντινούς ρυθμούς 

που ακόμη μας φυλάνε 

από φίλους και εχθρούς.

 Στις αυλές της γειτονιάς μου 

στην Ευρώπη η καρδιά μου

 μα και λίγο στην Ανατολή, 

σμίξανε τα σωθικά μου 

από εκεί που η μεριά μου 

αναπνέει  με την καρδιά μου

με του Βοσπόρου ένα φιλί, 

από την Δύση ως την Ανατολή...

Στην δική μου την αυλή.
ΠΟΙΗΣΗ  ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ