ΘΟΛΩΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ

Θολωμένα μυαλά

11/5/2017

Μές σε θολωμενα μυαλά 

μές στην πρέζα και στα ναρκωτικά,

μές στο αίμα που εξαρτημένα  κυλά,

μές στην τσίκα

και τ απλώματα του μυαλού,

σε βρίσκω. 

Μές σε φυλακής σιδερένιες αιχμές,

που τρυπάνε τα χέρια με βελόνες καυτές,

που εθίζουν και καίνε σαν χαμένες φωτιές,

τις ελπίδες που δεν είχες ποτές

σε βρίσκω.

Μες τα χωριά σε  σπίτια φτωχικά, 

μες στις πόλεις σε άρρωστα μυαλά 

σε παιδιά, 

μες τα χωράφια 

μες σε μια χώρα που πονά, 

σε βρίσκω.

Εκεί να χορεύεις την καταστροφή

χωρίς ελπίδα μα μες την σιωπή,

να παρακαλάς  τα  όνειρα 

να σε σώσουν,

να νικάς τις φροντίδες.

Μες σ ένα αύριο που αιμορραγεί 

που δεν μπορεί  να δει,

πως πεθαίνουν εδώ οι τρελοί,

και πως μια μάνα πενθεί 

χωρίς να έχει  χαρές

μα μόνο πίκρα φαρμάκι,

καταιγίδες
εκεί σε βρίσκω...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ