Χαμένοι έρωτες
1/6/2017
Τέλος
δεν μου θυμίζεις τίποτε
από τα μεγάλα της ψυχής,
όταν οργώνουν
δάκρυα τα μάτια.
Ίσως ένα πάθος
για σάρκα,
για σάρκα,
ίσως τα χαμένα φιλιά,
έγινε ένα εργαλείο ζωής
ο έρωτας,
εσύ ακουμπάς
πάνω μου
για να δεις το τέλος
όλο αγωνία.
Δεν είσαι αυτός
που καταδίκασα μου λες,
τα λόγια των άλλων
είναι βρώμικα,
μόνο και άδικα.
Εγώ σε χαϊδεύω ακόμη,
κάνοντας όνειρα
ότι τα χάδια,
δεν βγάζουν αίμα
από το κορμί, παρά μόνο
τις γλυκές αναμνήσεις,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου