ΠΟΣΟ ΜΟΝΗ

Πόσο μόνη 

Με ρωτάς,  

γιατί σ αρέσει να μιλάς 

και εγώ δεν σε  απαντώ,  

τα μεσημέρια. 

Με ρωτάς, 

αν είσαι μόνη

τελικά κι απορείς, 

που σε σκέφτομαι   

τα μάτια σου, 

τα μαγικά σου χέρια. 

Πόσο μόνη, 

σ ένα σπίτι απορείς 

πόσο μόνη  νομίζεις 

ότι μπορείς,

να ξεφύγεις από εμένα 

και ρωτάς,  

πόσο μόνη σ ένα σπίτι  

που χαμογελάς, 

με πίκρα  το βράδυ 

στα αστέρια.

Σε κοιτώ, 

σε διαβάζω στοργικά 

όχι εσένα  μα μέσα σου 

την καρδιά  

και σου λέω σ αγαπώ 

μα δεν μπορώ,    

ψέμματα δεν θέλω 

 να σου πω. 

Όταν ρωτάς κάποιον 

να  σου πει, 

μέσα σ ένα σπίτι πόσο μόνη 

είσαι εσύ,   

οι αλήθειες μόνο τότε σε κοιτούν

οι αλήθειες  που σιωπούν.

Οι καρδιές  στα ανοιξιάτικα 

τα ψεύτικα τα λόγια ακουμπούν, 

αυτά που απορώ πως σκορπας 

στο δωμάτιο σαν αστέρια 

που πετάς, στα αλύτρωτα 

δικά σου μεσημέρια...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΚΑ