ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Χαμένοι έρωτες 

1/6/2017

Τέλος

δεν μου θυμίζεις τίποτε

από τα μεγάλα της ψυχής,    

όταν οργώνουν

δάκρυα τα μάτια.

Ίσως ένα πάθος 
για σάρκα,

ίσως τα χαμένα φιλιά,  

έγινε ένα εργαλείο ζωής

ο έρωτας,  

εσύ ακουμπάς

πάνω μου 

για να δεις το τέλος 

όλο αγωνία.

Δεν είσαι αυτός 

που καταδίκασα μου λες,  

τα λόγια των άλλων 

είναι βρώμικα,

μόνο και άδικα.

Εγώ σε χαϊδεύω ακόμη, 

κάνοντας όνειρα 

ότι τα χάδια,

δεν βγάζουν αίμα 

από το κορμί, παρά μόνο 

τις γλυκές αναμνήσεις,

που πούλησες...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΦΩΤΟ ΛΙΛΥ

Ανοιξιάτικες ευωδιές στης πανσέληνου το καθρέφτισμα

Ανοιξιάτικες ευωδιές

στης πανσέληνου το καθρέφτισμα

Ανοιξιάτικες ευωδιές

μ΄ όλα αυτά τα χρώματα 

τ΄ άστρα 

και τ αρώματα.

Ναι... 

Ιστορίες γεμίζουν παιδικές ψυχές

μ΄ όνειρα ασώματα

παιχνίδια και μαλώματα.

Ναι... 

Λουλουδίσματα στην αυλή

που είναι γεμάτη πράσινο 

κάτω από ένα ήλιο 

χρυσό μα και κολάσιμο.

Ναι...

Μες σε μια φύση 

που Ανθεί ,

έξω ναι μας καλεί .

Ήρθε άνοιξη στην ζωή 

κι εμείς όλοι γέλασα με, 

τα κρύα τα περάσαμε.

Ναι...

Έτσι οι μαύρες συννεφιές

έμειναν πια στις αθέατες 

του κόσμου τις πλευρές . 

Ένα φεγγάρι μας καλεί, 

στους χορούς της άνοιξης

που είδε όλη η γη. 

Αχ, είναι όμορφη η ζωή 

χιλιάδες λουλουδίσματα, 

χρώματα ασπρίσματα. 

Ναι...

Από χέρια παιδικά, 

από της ζωής φεγγίσματα 

μέσα στην καρδιά .

Ανοιξιάτικες ευωδιές

μ όλα αυτά τα χρώματα, 

τα άστρα και τα αρώματα.

Ναι 

Της πανσελήνου καθρεφτίσματα 

της γης μας για την άνοιξη 

χαράς καλωσορίσματα .

Ναι...

Σωτήρης Σπηλιώτης

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ 

ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΦΩΣ

Σκοτεινό φως

30/5/2017

Έχω μέσα μου εσένα,  

σ έχω μέσα μου κάθε φορά 

που η σκέψη γυρνά 

 στο παρελθόν,

ανάποδα και το σπρώχνει 

στο φως.

Τα κρύβω όλα 

όλα τα προσπερνώ, 

τελικά μόνο εσένα αφήνω, 

σ αφήνω να κυλάς 

από το σκοτάδι στο φως

και πάλι πίσω. 

Λίγο ναι στην σκέψη μου,

επιτρέπω να χαμογελάει,

να σε βλέπει να σ αισθάνεται, 

μετά πάλι κι εσύ στο σκοτάδι. 

Αυτό που διάλεξες εσύ, 

δεν σε τιμωρό δεν μπορώ,

δεν μπορείς να τιμωρήσεις

αυτό που αγαπάς, 

μόνο να το προφυλάξεις

στις σκέψεις,

από τις σκέψεις των άλλων.

Έτσι λοιπόν, 

στο σκοτάδι εσύ κι εγώ

στο φως, στο δικό μου 

σκοτεινό φως...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ  ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΖΑΡΤΖΟΥ

29/5/1453 ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

29/5/1453 Άλωση της Κωνσταντινούπολης

Σαν σήμερα σε χάνω καρδιά  

μες τους αιώνες, 

η ιστορία προδίδει στις λόγχες 

την βυζαντινή ομορφιά, 

στα μάτια ενός τρελού 

η φύση ο κόσμος  αλλάζει, 

η  κατάρα ακόμα μας σκορπά .

Η μέρα σήμερα προδίδει 

στου Μαγιού την θλίψη 

καταστρέφει τα κάστρα 

παίρνει τις ψυχές, 

βιάζει καταριέται τις καρδιές 

 σαν ένα της ιστορίας 

παρθένο κορίτσι,

η Κωνσταντινούπολη κατακτίεται 

από της ιστορίας τους βιαστές. 

Σαν σήμερα η πόλη πεθαίνει, 

αλλάζει χέρια 

αλλάζει η ιστορία καταστροφικά,

μόνο οι ψυχές των Ελλήνων 

 γεννάνε με τα λόγια  ιδέες νοσταλγικά. 

Ψάχνουν εις την πόλη 

να ξαναρθούν,

στην αιωνία πατρίδα, 

την βασιλεύουσα του κόσμου, 

που τόσο αγαπούν... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΤΑΦΟΣ

ΤΑΦΟΣ

Θέλεις ν´ ανοίξεις λίγο το καπάκι και να δεις μια ηλιαχτίδα

να περνάει μέσα μα δε σ´ αφήνει το χώμα, 

δε σ´ αφήνει το μπάζο κι εκείνα τα λουλούδια 

από τους συγγενείς, φίλους, πολιτικούς κι αρχόντους.

Παλιές γκόμενες και γυναίκες ή παλιοί εραστές όλοι εκεί μαζεμένοι

και εσύ σήμερα νεκρός μέσα στον τάφο χαμογελάς.

Ουφ γλίτωσα, τους ξέφυγα κάτι ψιλά ακόμη για την κηδεία,

κάτι ψιλά και για το ενοίκιο του τάφου 

και γλίτωσα απ´ αυτήν την πατρίδα.

Δε ξέρω βέβαια τι θα γίνει αργότερα στην κόλαση ή στον παράδεισο,

μα εγώ από ´δώ έφυγα και δεν ξαναγυρίζω, 

την έκανα ρε κοπρόσκυλα,

λίγο ακόμη στο κορμί και μετά άϋλος θα την κοπανίσω... 

Θα κάνω τη ζωή που ήθελα σε ταξίδια με τον άνεμο, 

σε παραλίες με γκόμενες που θα με θέλουν μόνο για το πνεύμα μου

κι όχι για τα υλικά καλούδια που έσερνα με το κορμί μου τόσα χρόνια .

Σπίτια, αυτοκίνητα, χρήματα, δουλειές, δώρα, υποχρεώσεις 

κι όλα τ´ άλλα που με κάνανε συνετό άνθρωπο κι ειδικά σωστό,

απέναντι σε μια οικογένεια, 

απέναντι σ´ ένα κράτος που δεν μου έδινε ποτέ, 

μα μου ζητούσε τα πάντα ,

φόροι κι αλητεία!

Ο μεγαλύτερος αλήτης λοιπόν στην ζωή μου

ήταν ένας φίλος και το κράτος. 

Ο φίλος μέσα στην μιζέρια του, κοιτούσε πως θα επιβιώσει

το κράτος, κοιτούσε πως θα με γαμήσει.

Κι οι δυο είχαν όμως τον ίδιο σκοπό: 

Πως θα γελάσουν τον ίδιο άνθρωπο , πως θα τον εκμεταλλευτούν 

για να μπορούν να υπάρχουν, έτσι λοιπόν, το φίλο , 

τον έγραψα στ´αρχιδια μου

μα το κράτος δεν γινόταν κι εγώ πάντα συνεπής 

αγωνιούσα για τ´ αύριο

να ´μαι σωστός για να μπορώ να ζω μέσα απ´ αυτήν την πατρίδα. 

Ε λοιπόν, μαλάκας ήμουν !

Όσο πιο σωστός είσαι τόσο μαλάκας είσαι,

μέχρι που στο τέλος άρχισαν να μου ζητάνε νταβατζιλίκι

κάποιοι αριστεροί Εθνοσωτήρες φασίστες με εικόνες 

από τον Άρη

και από τον Τσε σαν Ευαγγέλιο 

λες και ο Άρης τους είπε καταστρέψατε και ξεπουληστε την πατρίδα

αρκεί να με κρατάτε στα κωλομέρια σας , όλα τα χρήματα 

που ´παιρνα ετησίως σε φόρους ,

το παρελθόν το μέλλον και την ζωή μου 

Ε και δεν άντεξα, "την έκανα" που λέτε.

Ελπίδα μου ο παράδεισος ή η κόλαση 

κι έκανα μια βουτιά στην απελπισία και...

Να, όλος χαρά στον τάφο μου. 

Τουλάχιστον να μη σας πληρώνω ρε καθίκια, 

να μην σας αισθάνομαι με σιχασιά για τα ψέμματα και τα ξεπουλήματα 

προδότες και να κρατήσω και την αξιοπρέπεια μου. 

ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΆΩ ΤΊΠΟΤΑ ...

Ε χαρά λοιπόν μέσα στον τάφο με τα σκουλήκια 

να παίζουν μαζί μου και κάτι κατσαρίδες να με κοιτάζουν 

παράξενα

που χαμογελούσα τόσο ευτυχισμένος ...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Τα παιχνίδια της σκέψης

27/5/2017

Θαρρείς μέσα μου δεν παίζω  

αδιαφορώ και δεν σε θέλω, 

μόνο κάτι σκέψεις που περνούν

από δίπλα σε κοιτούν. 

Θαρρείς κι είσαι  μια οπτασία 

η κάτι χαλάσματα μες στα κρύα,

είσαι γυμνή μα δεν μπορούν 

μέσα σου να δουν. 

Θαρρείς κι έχω στην καρδιά, 

ένα πόλεμο για εσένα μακρυά, 

κάτι σχισμένα παραθύρια 

ζωγραφισμένα σε χαρτιά. 

Εσύ   ανάμεσα παρθένα  

σ εφτά χάρτινα φεγγάρια

στη γη πεσμένα, 

και μια καρδιά που  είναι άδεια 

από τα δάκρυα  φωτιά. 

Θαρρείς ότι μέσα μου δεν παίζω 

δεν με κοιτάς. 

Ίσως αυτές οι αγωνίες 

ίσως της σκέψης

οι λατρείες, 

να μου κρατούνε συντροφιά,

στα δικά σου παιχνίδια 

τα παιδικά .

Θαρρείς οτι δεν έχω  μάτια 

να  σε βλέπω, 

όταν σκύβεις σιωπηλά

ερωτικά. 

Θαρρείς μέσα μου δεν παίζω 

αδιαφορώ και δεν σε θέλω, 

μόνο κάτι σκέψεις που περνούν

από δίπλα σε κοιτούν... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ MADI

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Αντίσταση

26/5/2017

Αντιστέκεσαι  στους δρόμους

πίσω από πέτρινες φυλακές,

με σίδερα στις ψυχές ,

μέσα σε προδοσίες  και αδικίες. 

Στιγμές κάτω από ένα ήλιο 

προδομένο που δεν γελά, 

δεν γελά μα πονά, 

από προδότες και παλιούς εχθρούς.

Αυτοί που φυλακίζουν τους φτωχούς, 

παίρνουν τα δικαιώματα  στην ζωή,  

σκορπούν τους νέους,

 είναι η εξορία, φυλακή.  

Αυτή που άρχισε να σκορπά 

τα χαμόγελα απ τα παιδιά, 

θέλουν αίμα δεν αρκούν 

οι προδότες συνομιλούν

θέλουνε και αλλά λευκά κελιά,

σκορπάνε τρόμο και φόβο 
στα παιδιά και στις ελπίδες.

Σκύψτε το κεφάλι από ντροπή 

εσείς που ξεπουλάτε την ζωή,

θάνατος στο τρόμο είναι η αμοιβή 

από μια αντίσταση,

που ξεσηκώνει η χαραυγή

αντί για όνειρα  θάνατος,
μαύρα σύννεφα

πέτρινα σίδερα και καταιγίδες.

Χαμογελάτε, 

έτσι γεννιούνται οι ελπίδες...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

Η ΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Η σκέψη στα μάτια 

25/5/2017

Η σκέψη στα μάτια 

ανάβει τις ψυχές ,

αυτές που άδειες 

σιωπηλές, 

μας ταξιδεύουν.

Μας αποπαίρνουν μυστικά

 μέσα σε λόγια 

κρυφά ερωτικά,

του μυαλού και αντιρρήσεις.  

Ναι σε ξέρω ναι μπορεί 

να αδιαφορείς, 

όταν στα μάτια 

θα με δεις

να σε θαυμάζω.

Μάτια σκυφτά 

να σε θωρούν 

ντροπή λες ,

να μην σε δουν 

και σε πληγώσουν.

Μόνο το θρόισμα 

μπορεί 

ή η ανάσα μας να πεί 

ότι ήταν ένα πάθος.  

Μες σε μια αναπνοή, 

μέσα στο βλέμμα 

που από ντροπή,  

νόμισε ήταν λάθος. 

Η σκέψη στα μάτια  

ανάβει τις ψυχές,  

αυτές που άδειες 

σιωπηλές, 

μας ταξιδεύουν...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ 
ΦΩΤΟ ΜΑΡΙΑ 

ΞΕΡΕΙΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Ξέρεις με αγάπη

24/5/2017

Ξέρεις ότι γράφω 

ξέρεις ότι ζεις με χαμόγελα 

σαν κρυστάλλου αγγελικά 

χάδια στα αυτιά.

Προχωράνε  βαθιά κι ελπίζουν 

να χαθούν μες στην καρδιά,  

φόβου η λαχτάρας κρυστάλλινες 

αγγελικές φωνές. 

Σαν μια γλώσσα θεϊκή 

φύγε μείνε, 

σ αγαπώ σ αγαπώ.

Εσύ μου λες ότι ξενυχτάς 

για εμένα,  

με τα μάτια μες τα δάκρυα 

με κοιτάς .

Δεν μπορεί η μπορεί 

να μ αγαπάς 

μα εγώ ξέρεις έχω όνειρα

χαμένα 

μια ζωή είμαι μόνο μια κραυγή 

 για εσένα.

Όλα κόβουν την φυγή, 

στην μια σκέψη την μοναδική 

κάπου εκεί χαμηλά, 

σε πεζοδρόμια σιωπηλά

 θέλω να καθίσω ,εκεί κοντά 

σε ένα σκαλοπάτι 

 όπως είπε ένας σοφός, 

ένας άνθρωπος λαϊκός 

αν ραγίσω ,

η αν κοπώ ,

ίσως με αγκαλιάσει η αγάπη 

ξέρεις,

ίσως τότε να μην ζω 

δεν μπορώ τι να πω, 

πόσα λόγια να σου πω,

 να σ αγγίξω την καρδιά  

με αγάπη ...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ 
ΦΩΤΟ ΛΟΡΝΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Άνθρωποι

22/5/2017

Πόσες αντιδράσεις μας οδηγούν

σ ένα σωστό δρόμο 

καμία, 

πόσοι συμβιβασμοί μας ανήκουν

όλοι.

Συνήθειες φοβίες, θεοί δαίμονες 

ζωή θάνατος άγγελοι διάβολοι, 

εμείς αδύναμοι σαν πεταλούδες,

σαν άχρηστες σκέψεις 

που τραγουδούν γύρω μας.

Μας καταδικάζουν τα λόγια οι λέξεις

οι ιδέες οι τρελοί του σύμπαντος, 

οι ανόητοι της γης

οι κακοί της ζωής.

Τα ψέμματα 

κι εμείς αγαπάμε θυσιαζόμαστε πονάμε,

αγωνιζόμαστε προσφέρουμε

και είμαστε αξιοπρεπείς.  

Είμαστε εμείς οι ίδιοι, που εξουσιάζομαι

ξεγελάμε ψευδόμαστε, 

είμαστε ανίκανοι 

μισούμε,

τυχοδιώκτες τεμπέληδες σουρεαλιστές,

ευαίσθητοι ιδεαλιστές 

θρησκόληπτοι, 

η  εύκολα θύματα η θύτες,

μα είμαστε οι ίδιοι ψεύτες

ψευδόμαστε,  

απέναντι στην ίδια την ζωή.

Ένα χρυσό ηλιοβασίλεμα 

μπορεί να είναι επικίνδυνο,

όταν μια ολόκληρη μέρα δολοφονούμε, 

ψεύτες χωρίς αξιοπρέπεια 

και χωρίς σεβασμό 

στον άνθρωπο, 

ούτε ζώα δηλαδή,  

άνθρωποι μωρέ, άνθρωποι είμαστε... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ 

ΞΕΡΕΙΣ

Ξέρεις

21/5/2017

Ξέρεις ότι χάνεις, 

έχεις κάτι πυρκαγιές 

κρυφές φωτιές, 

στα στήθη και τρέμεις. 

Βρέχεις το αίμα με  αγάπη

φοβάσαι τα πάθη,  

απλώνεις τα λάθη, 

σε ψέματα  έρωτα.  

Ξεγυμνώνεις τις σκέψεις 

κρυφά τα βράδια,  

κοιτάς στον καθρέφτη 

ακουμπάς με τα χέρια

στον πόθο 

και βρέχεις τα στήθη,

λυτρώνοντας τον χρόνο 

του έρωτα τον πόνο. 

Ξεγυμνώνεις τα όρια 

χάνεις ελπίδες,  

ονείρου φροντίδες 

και μιλάς στον καθρέφτη 

με τον χρόνο τον κλέφτη. 

Ξέρεις ότι πίσω 

από όλα περιμένει 

μια αλήθεια, 

που διώχνει την συνήθεια, 

γυμνή χυδαία χωρίς παραμύθια. 

Ξέρεις ποσό σε θέλω  

τα μεσημέρια, 

τα πρωινά και τα βράδια

 με τα αστέρια, 

να μου χαϊδεύεις τα  χέρια

ξέρεις... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΦΩΤΟ ΛΟΡΝΑ

Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Ο ΚΑΘΡΈΦΤΗΣ

19/5/2017

Όσους καθρέφτες κι αν σπάσεις  

δεν θα με βρεις, 

εκεί ανάμεσα στις χαραμάδες

 και τα σκόρπια κρύσταλλα 

να κλαίω, 

Εκεί στα κομάτια της ζωής

δεν θα σου λέω λόγια αγάπης

μα σιωπής, 

κρυμμένος ίσως στις σκιές

μια στιγμής, 

ή σε μιας βροχής τις στάλες,

Όμως εσύ δεν θα με δεις 

μπορεί, κι ας είμαι πίσω 

από δυο δάκρυα σκιά αόρατη

 φωτιά που καίει,

 μια τόσο δα μικρή καρδιά,

 μα και ψυχή που όλο  ψέμματα 

ότι χαμογελά, να λέει.  

Μπορεί και να μαι μέσα σου

να βλέπεις ψέμματα πολλά,

δεν ξέρεις ότι τα κρυφά 

χαμόγελα  ποθούν ,

να μην με βλέπουν. 

Χωρίς να ξέρεις 

ότι εγώ είμαι στο αίμα σου και ζω,

 με λίγο απο την ανάσα σου

 εκεί και παίζω ένα κρυφτό ζωής,

 για να μπορώ πολύ να σ αγαπώ 

κι ας υποφέρω.

Όσο κι αν κρύβεσαι θυμήσου 

ότι μπορείς,

αν τι να  σπάσεις τους καθρέπτες 

της μορφής  σου, 

μπορείς απλά κοντά σου  

να με βρεις,

απλά  άγγιξε το όμορφο 

κορμί σου... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ 
ΦΩΤΟ ΛΟΡΝΑ