ΧΡΥΣΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ

Χρυσά καλοκαίρια

28/7/2017 

Ναι μπορείς, να ξεχνάς τα μοιρολόγια

να χτυπάς και να σπας τα ρολόγια, 

τα χρυσά καλοκαίρια να ψάχνεις

για όνειρα σε μια ακρογιαλιά. 

Η χρυσή αμμουδιά να σε λούζει

μ ένα ήλιο που σε καίει και τσούζει, 

το κορμί με καυτές υποσχέσεις,

από αγόρια κορίτσια με όνειρα φωτιά. 

Έλα στην αγκαλιά μου μην τρέχεις, 

σε παραλίες 
για αποτυπώματα μην βλέπεις,

από Σόνιες Μαρίες τα σημάδια στην άμμο 

τα σβήνει η μαγεμένη ακροθαλασσιά.  

Όταν ο έρωτας πάλι χτυπήσει

στου καλοκαιριού το τρελό το μεθύσι, 

φίλα  στα χείλη με πάθος, 

σε ανεμόμυλους κι σε εκκλησίες

που ανεβαίνουν στ΄ ουράνια 

με μαγικές ανηφοριές.  

Έλα πάλι κοντά μου, στην αγκαλιά μου 

έλα κι άπλωσε σεντόνια στα όνειρα μου 

κι εκεί στα λευκά τα παιγνίδια

στο γαλάζιο του έρωτα Αιγαίο

δες την ζωή να κυλά μ ομορφιά, 

είναι τα καλοκαίρια που περνάμε 
χρυσά...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΤΖΟΙ

ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ

Θα τα καταφέρω

27/7/2017

Τρίτες σκέψεις 

έχουν τα μάτια, 

τρίτες σκέψεις

έχει το κορμί.   

Με κοιτάς έτσι 

όπως σ αρέσει να σκέφτεσαι

τα ζεστά πρωινά του Ιούλη, 

όταν οι αντοχές δεν έχουν

την δύναμη τις σκέψης. 

Ένοχες ματιές 

ένοχες σκέψεις 

και το κορμί σπαρταρά

να τ αγγίξεις στην φωτιά, 

αυτή που καίει ξανά,  

το δέρμα ξανά 

το μυαλό ξανά

το κορμί φωτιά. 

Ανάβεις ένα τσιγάρο,

σε κάνει να χαμογελάς

μέσα στην δυστυχία 

από ευτυχία

ελπίζοντας,

θα τα καταφέρω... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Ψέμματα κι αλήθειες 

25/7/2017

Χρωματίζω  με μπογιές 

παραλίες ομορφιές 

καλοκαιρινές, 

νησιά με όμορφα χρώματα

λουλούδια με αρώματα 

κι εγώ ονειρικά χτυπιέμαι, 

με τους Αγίους κι αιμοβόρους

μ ανάξιους μικρούς διαβόλους. 

Είναι η ζέστη της ζωής 

στα πρόθυρα καλοκαιρινής 

βροχής,

που δροσίζει τα όνειρα

μέσα από τα σωθικά 

της ψυχής. 

Ζωγραφίζω ένα παπά, 

κι ένα φτωχοδιαβολο

ψέματα φτηνά

και πολλές μητέρες

 που ποθούν,

την μεγάλη κόρη τους

δυστυχισμένη να κοιτούν.

Συμφορές, 

μέσα στου Ιούλη

τις μέρες τις ζεστές. 

Παραμονή 

της Αγίας Παρασκευής 

και εγώ χρωματίζω όνειρα

με λόγια της στιγμής. 

Ψέμματα κι αλήθειες 

αέναες συνήθειες 

κι αυτή η μπόρα 

μέσα μου ξεσπά, 

κάτι κεραυνοί που εσύ 

δεν βλέπεις κι απορείς 

κι εγώ χρωματίζω  με μπογιές, 

παραλίες ομορφιές 

καλοκαιρινές...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΦΩΤΟ ΛΙΛΥ

Να ταξιδέψει η ψυχή μας

Να ταξιδέψει η ψυχή μας

Να ταξιδέψει η ψυχή μας

μέσα στο κατακαλόκαιρο 

προς τα τέλη του Ιούλη

να ταξιδέψει το μυαλό. 

Στα άσπρα νησιά 

με τις γαλάζιες παραλίες

στα σπίτια με τα γιασεμιά

και στις μικρές αυλές 

τις φωτισμένες από καθαριότητα. 

Ναι να ταξιδέψει με τους ανέμους

του Αιγαίου στα στενά δρομάκια

και στα καλντερίμια. 

Που κάθε βράδυ στολίζονται 

λες και γιορτάζουν, 

μεγάλη γιορτή, στις μουσικές 

με τι λίρες και στις εκκλησιές 

με τα γαλάζια καμπαναριά.

Ας μην είμαστε εκεί , 

μόνο ας είναι αυτοί που αγαπάμε 

να κατακτούν τα απόμακρα μοναστήρια, 

και τις πλατείες με τά μυστήρια. 

Εμείς θα παίρνουμε την δροσιά της σκέψης 

την κάψα της ηρεμίας,

του καλοκαιριού και θα χορεύουμε με μούσες

και με ονείρατα κάτω από τα πλατάνια τις χαραυγές.

Όταν οι φίλοι θα κοιμούνται 

τότε δικά μας Θάνε όλα, 

τα ταξίδια τα ονείρατα και τα γιασεμιά 

από την Νάξο έως την Κρήτη, 

Θα στέλνουμε την ψυχή μας με τον άνεμο 

και θα χαϊδεύει στα κουρασμένα όνειρα 

την ώρα του ξυπνημού,

Θα ταξιδεύει η ψυχή μας σου λέω

θα ταξιδεύει...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΟΙ ΣΤΑΛΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Οι στάλες της ψυχής

23/7/2017

Είναι οι ώρες της μοναξιάς

σημαντικές, 

είναι τα κλειδιά που ανοίγουν

ψυχές,

τις στάλες της ψυχής 

για να ποτίσουν, 

την αυλή της ζωής.

Είναι οι σκέψεις και τα χρώματα 

είναι τα λόγια για τα επόμενα, 

είναι οι κατηφόρες κι οι ανηφόρες 

που τρέχουμε στα παιχνίδια 

στο κρυφτό και στην μέλισσα 

στις αλάνες τους χωματόδρομους

και στου ουρανού 

τ απογευματινά χρωματιστά 

στολίδια
ατέλειωτα παιχνίδια.

Είναι τα πρώτα σκιρτήματα 

των ερωτευμένων,

κι η αισιοδοξία των ευτυχισμένων 

τα λόγια κι οι κουβέντες

 πίσω από την πλάτη, 

για τον γείτονα  τον Άλκη

και την συμβία του την Έλλη, 

 από την Πέρσα την στεγνή 

και τη ευμορφία την αφράτη.

Είναι τα ψιθυρίσματα 

για την όμορφη Άννα, 

που όταν περνά 

τρίζουν τα πλακάκια στην γειτονιά, 

από τα βήματα της

και σφυρίζουν τα παλληκάρια

για  την ομορφιά της.

Είναι αυτές οι ώρες κι οι εικόνες

 που μένουν στις καρδιές 

τις μοναχικές, 

στα χαμηλωμένα μάτια 

της αργυρός,  

από τα ερωτικά γινάτια 

της ανδριώτισας  παρθένας,  

της Μαριώς. 

Είναι αυτές οι στάλες 

που μαζί μ άλλες, 

ποτίζουν τις αναμνήσεις 

και χαμογελάνε στο αύριο και πάλι. 

Είναι οι ώρες τις μοναξιάς 

σημαντικές, 

είναι τα κλειδιά που ανοίγουν

ψυχές,

τις στάλες της ψυχής 

για να ποτίσουν, 

την αυλή της ζωής...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΘΗΝΑ

ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Πολύχρωμα σκουπίδια

22/7/2017 

Κομματιασμένες ελπίδες χαράσσουν 

τις μέρες, 

σβησμένα δικαιώματα θολά αύριο

και μερικοί σαλτιμπάγκοι κυβερνάνε 

τα κρεμασμένα θέλω στο τσιγκέλι. 

Εμπρός αγοράστε,

φρέσκια ελληνική σάρκα

εδώ πουλάμε

τα όνειρα, 

εδώ πουλάμε τις ελπίδες 

εδώ πουλάμε την ζωή 

για τα επόμενα χρόνια,

εδώ αφήνουμε τους νέους 

να ξεπουλιούνται σκλάβοι,

εδώ κόβουμε τα δεσμά με το παρελθόν

τρελά μάτια μικρόνοα μυαλά

ξανθές φαλακροί και γόητες κάθε είδους,

κοινώς νταβατζήδες.

Μιλάνε για πολιτική  για οικονομία 

και δεν βλέπουν ένα λαό, 

που υποδουλώνεται σε ξένα θέλω 

και διαταγές, 

που χάνει την πατρίδα του, 

που τον αναγκάζουν σε περιθώρια απραξίας.

Αστεία ναι αστεία 

ισχυρισμοί και προσπάθειες 

για ψεύτικη ισότητα,

κλέβοντας δικαιώματα και προϋποθέσεις

όταν οδηγείται ένα λαός ολόκληρος 

στο περιθώριο της ζωής. 

Ευτυχία είναι λένε

να περνάνε οι άλλοι καλά στην χώρα σου

και εσύ να φορολογείσαι υπόλογος

ακόμη και για την αναπνοή. 

Να σου αφαιρούν τα δικαιώματα 

τα όνειρα και τις ελπίδες,

που κατάθεσες για το αύριο 

εχθές. 

Γελάτε σαλτιμπάγκοι 

η εξουσία σας δόθηκε τόσο απλόχερα

και την μετατρέψατε 

σε ένα υπόδουλο καθεστώς. 

Γελάτε που η πολίτες σας βουλιάζουν

στην ανύπαρκτη ελπίδα

για  καλύτερο αύριο,

καταφέρατε τις καταχρήσεις του εχθές

τα ψεύτικα χρέη 

αυτά που αναλογούσαν στη χώρα μας

όπως κάθε ευρωπαϊκή χώρα, 

να τα  φορτώσετε στο σήμερα 

στην πλάτη του λαού 

και αντί να πάνε στην φυλακή

αυτοί που έπρεπε 

να οδηγήσετε ένα ολόκληρο λαό

στην ανυπαρξία.

Διαχειριστηκατε την εξουσία 

ρίχνοντας τις ευθύνες με λόγια σ άλλους,

καταστρέφοντας ότι έχει απομείνει όρθιο

σ αυτήν την χώρα και ξεπουλώντας 

με την ανικανότητα σας τα πάντα.  

Η εξουσία για την εξουσία 

και μόνο. 

Μπράβο σας  άξιοι απόγονοι 

ηρώων και θεών, 

η πατρίδα θα σας θυμάται, 

σαν πολύχρωμα σκουπίδια... 
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΑΤΖΗΣ
ΕΣΕΙΣ

ΤΟ ΚΎΜΑ ΚΙ Ο ΑΦΡΌΣ

ΤΟ ΚΎΜΑ ΚΙ Ο ΑΦΡΌΣ

21/7/2017

Γεμίζει τα σωθικά

η αύρα του Αιγαίου, 

απλώνουν τα φτερά

στις ψυχές κι ακουμπούν

 τα ουράνια πουλιά,

που στέκουν μας κοιτούν 

και τη ζωή σκορπούν, 

σε πέλαγα σπηλιές

παραλίες μαγικές,

χρυσές

και χρώματα 

σαν να τα ζωγράφισε ένας θεός,

τόσο μοναδικά τόσο μοναδικός.

Πετάμε στο γαλάζιο Αιγαίο

απλώνουν τα φτερά

πάνω από σπίτια, 

κόβουμε στη μέση

το γαλανό ουρανό,

που ακουμπά στο κύμα 

το λευκό 

από τον αφρό. 

Μεσημέρι καλοκαίρι,

και μόνο κάτι αλήτες τζίτζικες

ακούω στο μπαλκόνι 
να τραγουδάνε,

ερωτικά μέσα στην κάψα.

Εμείς μόνοι, 

λες  και με κατάλαβαν 

πόσο σ αγαπώ

και τραγουδούν,ένα ερωτικό 

καλοκαιρινό σκοπό. 

Με καίει ίσως η αγάπη σου

ίσως οι αναμνήσεις, 

όταν όλα αυτά μου έρχονται 

από το παρελθόν. 

Πρόσωπα που αγάπησα, 

κι με αυτούς τους παλιό αλήτες 

τους μικρούς τους τζίτζικες

τώρα  κι εγώ μαζί τους 

για εσένα τραγουδώ,

ένα καλοκαιρινό σ αγαπώ.

Γεμίζει τα σωθικά

η αύρα του Αιγαίου, 

απλώνουν τα φτερά

στις ψυχές κι ακουμπούν

τα ουράνια πουλιά,

που στέκουν μας κοιτούν 

και τη ζωή σκορπούν 

σε πέλαγα σπηλιές

παραλίες μαγικές,

χρυσές

και χρώματα 

σαν να τα ζωγράφισε ένας θεός,

τόσο μοναδικά τόσο μοναδικός...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Τα όρια κι ο χρόνος
20/7/2017

Η ψυχή ξεδιψάει 

στο μοναδικό στο ιδανικό. 

Το ιδανικό

είναι σαν ένα θεϊκό φως

μέσα σε μια σπηλιά 

στο Αιγαίο, 

κάνεις μια βουτιά 

και συναντάς τα χρώματα 

του Θεού

που σε ταιριάζουν.

Εκεί υπάρχουν τα όρια,

οι αναπνοές οι αλήθειες 

και τα ψέματα,

όταν ξεπερνάς τα όρια 

αναπνέεις τον λίγο χρόνο. 

Οι αναπνοές θέλουν δύναμη 

κι ο χρόνος έχει 

για τον κάθε άνθρωπο

ένα μοναδικό χτύπο, 

που δεν χαρίζεται απόλυτα 

στην αλήθεια.

Ο ψεύτης χρόνος 

λοιπόν 

και τα ανίκητα όρια, 

εξουσιάζουν 

την αληθινή αναπνοή, 

της ζωής. 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΛΕΝΑ ΒΑΚΑ

ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ

Πόσο όμορφα αγκαλιάζεις στα σκοτάδια

19/7/2017

Αποφεύγεις και όλο λες

ότι δεν θέλεις, 

να γυρνάς αυτά τα βράδια

που υποφέρεις,

στης καρδιάς τα μυστικά 

τα ξεχασμένα,

σαν χαμόγελα που είναι

αδικημένα. 

Ανταμώνουμε στου ύπνου 

τα σκοτάδια,  

εσύ λάμπεις 

Θέλεις έρωτες και χάδια,

το μυαλό παίζει 

χιλιάδες ιστορίες, 

κάθε βράδυ  

μα εσύ μόνο θες

του κορμιού τις ευκαιρίες.

Να μ  αγκαλιάζεις

στην ζωή μας ερωτικά, 

να μ εξουσιάζεις 

τόσο απλά,

αυτά όλα που γνωρίζει

η καρδιά. 

Μες τα μάτια έχεις χρώματα 

που καίνε, 

υποσχέσεις λες που λένε, 

για ένα έρωτα απλό μα θεϊκό, 

είσαι όμορφη σαν  θέα 

και σ αγαπώ.

Πόσο όμορφα  αγκαλιάζεις

στα σκοτάδια...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

18/7/2017

Σε γυρνούσα στις πανσέληνου 

τα βράδια 

και γινόταν  χρυσά, 

όλα τα σκοτάδια.  

Αγκαλιά η χέρι χέρι 

περπατούσαμε, 

στις ακρογιαλιές στις σκιές 

φιλούσαμε, 

τα χείλη στοργικά ερωτικά

η παθιασμένα,

μες του φεγγαριού την δίνη

ερωτευμένα.

Είσαι το όνειρο της αλήθειας

μες τη νυχτιά, 

ανέβα σιγά σιγά στης πανσέληνου 

τα σκαλιά.

Ζωή μου άσε της γης τα όνειρα

για μια αγκαλιά, 

που φωτάει την αλήθεια

με του έρωτα τη χαρά...

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

Οι δρόμοι της πανσελήνου

7/7/2017 

Ξύπνια είσαι μες τα όνειρα 

όχι στην πραγματικότητα, 

εσύ κοιμάσαι στα σκοτάδια 

και στα ατελείωτα τα βράδια, 

αυτά που ορίζουν την μοναξιά.

Περνάς  δίπλα στα όνειρα σου 

λες είμαι ξύπνια στα καλά σου,

μα είσαι μόνη, 

σαν λουλούδι που γερνά.

Κάνεις ταξίδια στο μυαλό σου, 

μαλώνεις με το όνειρο σου 

και πας μ ανέμους, στου Αιγαίου

όλα τα νησιά. 

Πλέκεις το μπλε χρώμα 

των κυμάτων,

με το γαλάζιο του ουρανού 

και στέλνεις λάμψη,  σ όλα 

τα ερωτευμένα τα παιδιά. 

Αυτά  που ζουν στα λευκά τα σπίτια, 

με τις αυλές 

και τα όμορφα  τα κορίτσια,

που κάνουν όνειρα  

μ άρωμα  απ άσπρα γιασεμιά. 

Με τις χρυσές αχτίδες τα καλοκαίρια

βόλτες θα κάνω στου Αιγαίου τ αστέρια,

να μάθω απ εσένα τι είναι ωραίο

τελικά.

Αφήνεις ξέπλεκα τα μαλλιά σου

τρελή μάγισσα,

 στα όνειρα σου και την αλήθεια 

 εκεί δίπλα αφήνεις να περνά, 

 στα στενά σοκάκια σε κάτι δρόμους 

που κρύβουν χιλιάδες έρωτες παρανόμους ,

κάθε απόγευμα στου φεγγαριού 

την μοναξιά .

Έτσι βλέπω στα φεγγάρια 

της θάλασσας τα παλληκάρια,

 να έχουν παρθένες νεράιδες

 αγκαλιά στα χέρια  μαγικά.

 Να περνούν από τις αυλές

 τις νύχτες, με τις ξαστεριές

σαν να ταν προφήτες, 

με όμορφα ψέμματα οι αργύτες,

σε δρόμους που οδηγούν σε πανσελήνους

 και στις θάλασσας τις χρυσές ερήμους,

 μέσα σε θίνες του ουρανού 

  σε λημέρια ερωτικά.

 Είναι οι μουσικές αυτά τα βράδια,

 που αφήνουν στα όνειρα σημάδια,

 αυτά τα όνειρα που δεν βλέπεις

 εσύ καλά.  

Έτσι ξυπνάς στο όνειρο σου,

 όταν φιλάς τον άνθρωπό σου 

και χάνεις, την πραγματικότητα

 ξανά. 

Είναι του καλοκαιριού τα χάδια, 

 τα ποιο όμορφα τα βράδια,

 όταν έχεις τους δρόμους της πανσελήνου

 αγκαλιά  ...
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΕΜΜ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ