ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΑΕΡΑΣ

Χειμωνιάτικος αέρας 

30/11/2017

Μπορεί  να ναι αυτός 

ο  χειμωνιάτικος αέρας, 

που σε φέρνει κοντά μου  

στην σκέψη και αφήνει την φωτιά 

ενός ακόμη παγωμένου Δεκέμβρη 

στου έρωτα τη σιγαλιά.

Μπορεί εσύ να σαι σ ένα δέντρο 

ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι

ένα δώρο , η μια σπίθα μεσ την σκοτεινιά,

η να σαι ένα γυμνό κολασμένο κορμί

που θέλει μόνο χάδια και φιλιά. 

Κάποιες στάλες βροχής, 

μας παγώνουν όταν πέφτουν

τρυπάνε την σκέψη την καρδιά, 

μπαίνουν μέσα μας σαν να ναι

κατάλευκο παρθένο χιόνι

που θέλει να κολαστεί,

που μας σκεπάζει το κορμί 

μ ερωτική μοναξιά, 

με παραμυθένια πάθους ζεστασιά. 

Απλές οι λέξεις που σου γράφω

τις διαβάζεις  σ ένα γραμμα

που για αγάπη σου μιλά, 

είναι το δώρο που κοιτάζεις 

αυτό τώρα να σου θυμίζει 

αυτήν την εποχή, 

την καρδιά σου που πονά.  

Άφησε να σου χαράξω το κορμί 

με χέρια χείλη και με όλα τα φιλιά, 

μόνο μια λέξη είναι ο έρωτας  

αγάπη, πόθος ομορφιά. 

Μπορεί και νάνε αυτός

ο χειμωνιάτικος αέρας 

που σε φέρνει κοντά μου...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ALKETA

ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΑΓΡΙΕΜΕΝΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

Είσαι ένα αγριεμένο σύννεφο

28/11/2017

Μέσα μου χτυπάς σαν αγριεμένα σύννεφα 

που θέλουν να ρουφήξω την ζωή σου 

κι αναρωτιέσαι αν θα το έκανα, 

αν έπινα καφέ με όλο το κορμί σου. 

Σαν πρωινό που δεν μας ταίριαξε, 

σαν χάδια που μου έλειψαν η ψυχή σου 

κι εσύ ρωτάς αν η απουσία μου,

μετράει στην δύναμη της όμορφης ζωή σου. 

Δεν είμαστε μόνο για χαρές και έρωτες,

μα και για την θλίψη που ματώνει την καρδιά σου, 

μην απορείς γενναίοι είναι οι άρχοντες 

κι οι δούλοι όταν παίρνουν, 

την δύναμη από τη φωτιά σου.

Ναι γιορτινά είναι τα σύννεφα  

αυτά που σήμερα ο αέρας θα σκορπίσει ,

καλές γιορτές στα όνειρα 

που  θα γιορτάζουν μακρινά μα τόσο δίπλα σου,

τόσο κοντά σου. 

Μέσα μου χτυπάς σαν αγριεμένα σύννεφα, 

που θέλουν να ρουφήξω την ζωή σου 

κι αναρωτιέσαι αν θα το έκανα, 

αν έπινα καφέ με όλο το κορμί σου... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

Πόσο μπορεί να σε λατρεύω 

15/11/2017

Πόσο ψεύτικη μπορεί να είσαι 

σαν μια άψυχη κούκλα

μ ένα ψεύτικο χαμόγελο, 

σαν ένα άδειο συρμάτινο λεωφορείο 

που κουβαλά μόνο τον αγέρα

των παιδικών ονείρων.

Σαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ, 

που οι σκέψεις ερωτικές

μας εξουσιάζουν σε πρόσωπα,

που λαχταράμε μα είναι τόσο μακρυά

όσο μια άνοιξη, 

ή τόσο κοντά όσο μια καταιγίδα. 

Πόσο άδεια είναι η ψυχή σου 

όσο το  κορμί μια γυναίκας ύαινας,

που θέλει να κατασπαράξει 

τα σπλάχνα των ζωντανών,

όσο ένα τέρας 

που τρομάζει τα όνειρα των παιδιών.

Μπορει ίσως,να είσαι δική μου 

όσο απαλό είναι ένα όνειρο

χριστουγεννιάτικο,

όταν σε σκέφτεται η ψυχή μου

να σ αγκαλιάζει κι εσύ να σκας, 

σαν μια στιγμή στο σύμπαν μόνη. 

Πόσο μπορεί να σε λατρεύω 

όταν  σε κοιτώ

και μέσα μου χωρίζεται 

όλο το σύμπαν,

σε μικρούς ψιθύρους 

που φωνάζουν,

σ αγάπησε κι αυτή... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΦΩΤΟ ΕΥΑ

ΕΡΩΤΑΣ ΦΟΝΙΑΣ

Έρωτας φονιάς

12/11/2017

Με αποφεύγεις σεργιανάς

κι όλο πλέκεις,

κάτι υφάσματα παλιά

μες τον  χρόνο

τριγυρνάς,

λες δεν έχεις άλλο πόνο,

όλο ράβεις τα κουρέλια 

ενός έρωτα φονιά. 

Στην ζωή με αποπαίρνεις

όταν ο έρωτας εργένης,

τρέχει σ άλλες γειτονιές.

Ξέρεις τι θες 

να μπορείς να μπαινοβγαίνεις,

να κοιτάς να ξεφεύγεις

από μια στοργική στιγμή,

έτσι χάνεις μα δεν ελπίζεις 

ότι ο έρωτας σου

δεν θα προδοθεί.

Με αποφεύγεις σεργιανάς

κι όλο πλέκεις,

κάτι υφάσματα παλιά

μες τον  χρόνο

τριγυρνάς,

λες δεν έχεις άλλο πόνο,

όλο ράβεις τα κουρέλια 

ενός έρωτα φονιά... 

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Οι άνεμοι του έρωτα 

10/11/2017

Περίμενες με τους ανέμους 

σε κάτι γωνιές,

θυμώσουν όταν ήσουν παιδί 

περίμενες κάτι μαγικά κοχύλια,

στης γης τα όμορφα μυστήρια 

του έρωτα την επιστροφή. 

Έλαμπες από ευτυχία  

και δεν μιλούσες από απορία

αν θα ξανασυμβεί,

όλο ρωτούσες τους ανέμους

 τους περαστικούς τους ξένους 

με συντριβή.

Είχες τον έρωτα μαζί σου

μα ήταν το άγνωστο  παιδί σου

που δεν κοιτάς, 

καθώς φοβόσουν μην μείνεις μόνη

 και δεν αντέχεις την συγνώμη

 του ουρανού κι όλο τον ψάχνεις

και ρωτάς . 

Αυτός πασπάλιζε με ζάχαρη

την ψυχή σου,

τα όνειρα και την ζωή σου 

μην ξεχασθείς,

γιατί ο έρωτας περνάει 

κι εσύ φοβόσουν μην είναι

πίσω απ το φεγγάρι

μην δεν τον δεις .

Όλο ρωτούσες τους διαβάτες 

τους αγγέλους και τους  σατράπες 

μιας στιγμής, 

αυτοί γελούσαν και σου λέγαν

είσαι  μικρούλα μην φοβάσαι 

την συνταγή. 

Είναι η σούπα σου ακόμη άδεια 

με τα κοχύλια σου τα μαύρα

και τις φωνές, 

έχεις να δεις πολλά καράβια 

πολλές εκπλήξεις και ναυάγια 

μες τα νερά,

σ αχαρτογράφητους μπελάδες

με άντρες γελοίους μασκαράδες 

θα πορευθείς 

και θα φωνάζεις κάποια μέρα, 

φθάνει δεν θέλω πάρα πέρα 

ερωτικούς δεσμούς,

θα έχεις χορτάσει  στη ζωή σου

θα έχεις γεμίσει την ψυχή σου

από έρωτα λόγια κι οδυρμούς.

Λοιπόν να χαίρεσαι το τώρα 

να μην ακούς πολύ την ώρα 

κι  αλαλαγμούς, 

δεν είναι τα λόγια τα σημάδια 

που ακολουθούν όλα τα βράδια

του πάθους  τους κεραυνούς,

μόνο η σκέψη το κορμί σου 

τα όνειρα για την ζωή σου 

πρέπει να ακούς... 
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΟΥΛΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

Ο ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ο ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

8/11/2017

Θα το ξέρεις

ότι είσαι μέσα μου,

σαν να είσαι ένας κτύπος

της καρδιάς

που κυλά μες στο μυαλό,

η σαν μια ζάλη, 

που μιλά σ ένα δισταγμό

στην ψυχή μου.

Καίει μέσα μου ο έρωτας

σαν αναμμένη φωτιά,  

σκουπίζει όλα τα ερωτήματα 

και τα μαζεύει σ αποθήκες. 

Πόσο μπορεί  να ψάξεις 

στο παρελθόν,  

όταν οι μνήμες και τα λόγια

της αγάπης,

χάνονται αδύναμα,

κοντά, απρόσεκτα,  

σε ανήμπορα θα.

Το ξέρεις,

ότι είσαι μέσα μου,

σαν να είσαι ένας κτύπος

της καρδιάς

που κυλά μες στο μυαλό,

η σαν μια ζάλη, 

που μιλα σ ένα δισταγμό

στην ψυχή μου...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΓΕΜΙΣΕ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Γέμισε το λευκό χαρτί της αγάπης

5/11/2017

Το λευκό χαρτί  που σε τυλίγει,

στις κλειστές σελίδες θλίψης, 

σε βιβλίο που πονά  σ ακουμπά

και σε γεμίζει,

με κάτι άρρωστες συνήθειες.

Σαν να σαι τιμωρημένη 

στου κρεβατιού σου μια γωνιά,

αγκαλιάζεις μαξιλάρια

σπρώχνεις στην άκρη 

σκέψεις για κορμιά 

που είναι άδεια  μακρυά.

Σ άλλο στρώμα, 

να αγκαλιάζουν άλλο σώμα 

και ραγίζεις και ποτίζεις, 

χίλια δάκρυα στα σεντόνια

και πονάς  δεν αγαπάς, 

δεν ζωγραφίζεις  δεν γελάς

μέσα στην σκέψη και ζητάς

και λες αντέχεις, 

μα σε κλέβει της καρδιάς 

η κάθε λέξη, ποτέ δεν  αγαπάς.

Πάνω στ άρρωστα λευκά σεντόνια

θες να ανάψεις μια φωτιά,

να γελάς και να φωνάζεις

εγώ κλαίω για εσένα 

άτιμη καρδιά. 

Το λευκό χαρτί ελπίδα 

γλύτωσε απ την φωτιά,

κι άναψε πάλι φωτίτσα

στην δική σου την καρδιά.

Να το γεμίσεις πάλι με λόγια

να γλυκάνουν το μυαλό,

να ομορφύνουν τις ελπίδες

για άλλη μια φορά 

      αγαπάς, ναι αγαπάς...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΦΩΤΟ ΜΑΝΤΥ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ

Η ΑΓΆΠΗ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ

3/11/2017

Σε βλέπω πάλι 

σε καθρέφτες

σε σκοτεινούς

μικρούς δραπέτες

να με κοιτάς. 

Είναι μπροστά γυμνό 

το άδειο κορμί σου, 

τα μάτια σου 

και η ψυχή σου 

και με ρωτάς. 

Είμαι όμορφη 

σαν τα παραμύθια,

είμαι η μάγισσα

που στην αλήθεια,

σπέρνω φωτιά.

Έτσι κλαίει 

η καρδιά σου, 

για ένα τυφλό

χαμένο έρωτα σου, 

τι συμφορά. 

Σε βλέπω να μιλάς 

με άδειες λέξεις,

με ιστορίες 

της άδειας σκέψης,

πόσο  αλήθεια 

απελπισμένα,

αγαπάς...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ