Γέμισε το λευκό χαρτί της αγάπης
5/11/2017
Το λευκό χαρτί που σε τυλίγει,
στις κλειστές σελίδες θλίψης,
σε βιβλίο που πονά σ ακουμπά
και σε γεμίζει,
με κάτι άρρωστες συνήθειες.
Σαν να σαι τιμωρημένη
στου κρεβατιού σου μια γωνιά,
αγκαλιάζεις μαξιλάρια
σπρώχνεις στην άκρη
σκέψεις για κορμιά
που είναι άδεια μακρυά.
Σ άλλο στρώμα,
να αγκαλιάζουν άλλο σώμα
και ραγίζεις και ποτίζεις,
χίλια δάκρυα στα σεντόνια
και πονάς δεν αγαπάς,
δεν ζωγραφίζεις δεν γελάς
μέσα στην σκέψη και ζητάς
και λες αντέχεις,
μα σε κλέβει της καρδιάς
η κάθε λέξη, ποτέ δεν αγαπάς.
Πάνω στ άρρωστα λευκά σεντόνια
θες να ανάψεις μια φωτιά,
να γελάς και να φωνάζεις
εγώ κλαίω για εσένα
άτιμη καρδιά.
Το λευκό χαρτί ελπίδα
γλύτωσε απ την φωτιά,
κι άναψε πάλι φωτίτσα
στην δική σου την καρδιά.
Να το γεμίσεις πάλι με λόγια
να γλυκάνουν το μυαλό,
να ομορφύνουν τις ελπίδες
για άλλη μια φορά
αγαπάς, ναι αγαπάς...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΦΩΤΟ ΜΑΝΤΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου